(၁)
သိပ္မၾကာေသးမီကအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို စိတ္ႏွင့္ျပန္လည္ဖမ္းယူရရွိသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္တြင္ မ်က္မွန္ႏွင့္မိန္းမလွေလးတစ္ဦးထိုင္ေနသည္။
ထိုမ်က္မွန္၏ေနာက္ကြယ္ရွိမ်က္၀န္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္မ်က္၀န္းမ်ားကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္စရာမလိုဘဲ က်ေနာ့္ စိတ္ကိုအလြယ္တကူထြင္းေဖာက္ျမင္ႏုိင္ေသာေမွာ္၀င္ၾကည့္မွန္ခ်ပ္မ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုေမွာ္၀င္ၾကည့္မွန္ခ်ပ္မ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ေသာမိန္းမလွေလးသည္ က်ေနာ့္ဘ၀အတြင္းသို႔ တလက္လက္ေတာက္ပ ေနေသာ အထူးအဂၤါေန႔တစ္ရက္တြင္ စတင္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
----------------------။----------------------
(၂)
ထိုေန႔က က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ‘ဆူရွီ’ သြားစားၾကပါသည္။
‘ဆူရွီ’ ဆိုင္အတြင္းတြင္ ၀ိုင္းေတြျပည့္ေနေသာေၾကာင့္ တရုတ္စံုတြဲတစ္တြဲႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စားၾကရသည္။
ေဘးတိုက္ထိုင္ေနရေသာေၾကာင့္သူမမ်က္၀န္းမ်ား၏အေရာင္အဆင္းကို က်ေနာ္ဖမ္းယူရရွိရန္ခက္ခဲခဲ့ရသည္။
သူမက စကားလည္းအေတာ္ေျပာႏိုင္သည္။
က်ေနာ္လည္းစကားမ်ားသူျဖစ္သည့္တိုင္ သူမႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ (ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္မသိဘဲ) ႏႈတ္နည္းေနမိသည္။
သို႔ေသာ္ သူမစကားေျပာရင္းစားသည္ကပင္က်ေနာ္စားသည္ထက္ျမန္ေနေသးသျဖင့္အံ့ၾသရျပန္သည္။
က်ေနာ္လည္း အစားျမန္သူပင္ျဖစ္သူပင္ျဖစ္သည္။
မိသားစုအတြင္းတြင္ျဖစ္ေစ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ျဖစ္ေစ၊ ထမင္းစားသည့္အခါ က်ေနာ္ကအရင္ဆံုးစားၿပီး သည္ကမ်ားသည္။
က်ေနာ္ထမင္းစားျမန္လြန္းသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းစစ္ဗိုလ္တစ္ဦးကပင္ “ငါတို႔ေရွ့တန္းမွာ တိုက္ပြဲရက္ရွည္ျဖစ္ေနတုန္း ကေတာင္ မင္းေလာက္စားတာမျမန္ဘူး” ဟု ေနာက္ေျပာင္ခဲ့ဖူးသည္။
ယခုေတာ့ …… ထိုကဲ့သုိ႔ အေျပာခံရဖူးသူက်ေနာ့္ထက္ပင္သူမက ပိုျမန္ေနေသးသည္။
ေဘးတိုက္ထိုင္ေနရသျဖင့္ သူမမ်က္၀န္းမ်ား၏အေရာင္အဆင္းကို မဖမ္းယူႏိုင္ေသာ္လည္း သူမ၏စိတ္ထဲရွိသည့္ အတိုင္း ရိုးသားပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုတတ္မႈ၊ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာေသာအမူအယာတို႔ေၾကာင့္ သူမကို အလြန္ႏွစ္သက္မိရ သည္။
မျမင္ႏိုင္ေသာစြမ္းအားတစ္ခုကလည္း က်ေနာ့္ရင္တြင္းသို႔ စိမ့္၀င္လာေနသလိုခံစားေနရသည္။
ထိုေန႔က သူမသည္ ၀ါ၀န္အတိုအနီေရာင္ေလးႏွင့္ျဖစ္သည္။
သူမႏွင့္လိုက္ဖက္လြန္းလွေသာမ်က္မွန္ေလးတစ္လက္ကိုတပ္ထားသည္။
(သူမ်ားဆီမွငွားထားသည္ဟု သူမေျပာေသာ) ထီးေကာက္ႀကီးတစ္လက္ကိုလည္းယူလာလိုက္ေသးသည္။
“သြားမယ္…… သူငယ္ခ်င္း”ဟုဆိုကာတျဖည္းျဖည္းေ၀းကြာသြားေသာသူမ၏အနီေရာင္ပံုရိပ္သည္ ၂၀၁၂အတြင္း က်ေနာ္ပထမဆံုးဆံုးရံႈးလိုက္ရသည့္ သက္တံ့စစ္စစ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း သိလိုက္ရေလသည္။
----------------------။----------------------
(၃)
ကမာၻေျမႀကီးကုိမည္သူက စတင္ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ပါသနည္း။
ေသာၾကာၿဂိဳဟ္ကိုေပ်ာက္ဆံုးသြားသူမွာ က်ေနာ္ျဖစ္ပါသည္။
“နင့္လက္က ပုလင္းကိုင္တဲ့လက္ပဲဟ။ ႏူးညံ့ေနတာပဲ”
ထိုစကားကိုသူမေျပာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ က်ေနာ္ျပံဳးလိုက္မိေသးသည္။
တရုတ္တန္းပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚရွိ ေစ်းဆိုင္တန္းမ်ားကိုေငးရင္ သူမႏွင့္က်ေနာ္ အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ေနၾက ပါသည္။
ထိုသုိ႔ သူမႏွင့္တူတူလမ္းေလွ်ာက္ခြင့္သည္ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုးကုိ ထပ္မံပိုင္ဆိုင္ခြင့္လည္းျဖစ္ပါသည္။
သူမ၏ဆံပင္တိုေလးမ်ားသည္ က်ေနာ့္ေအာင္ႏိုင္ျခင္းမ်ား၏သေကၤတျဖစ္သည္။
သူမ၏ျဖဴ၀င္းေသာအသားအရည္သည္ က်ေနာ့္အနာဂတ္မ်ား၏ေတာက္ပမႈပင္ျဖစ္သည္။
သူမ၏ကိုယ္သင္းရနံ႔သည္လည္း ကမာၻေက်ာ္ေရေမႊးမ်ားကိုပင္ သိမ္ငယ္ေစႏိုင္သည္ဟုလည္း က်ေနာ္က စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ယံုၾကည္ထားေလသည္။
သာမာန္ထက္မလြန္ကဲရေသးေသာ ရင္းႏွီးမႈအေျခအေနမွာပင္ က်ေနာ့္အိပ္မက္မ်ား သြက္သြက္ခါေနခဲ့ရသည္။
----------------------။----------------------
(၄)
မိသားစုအေရးကိစၥမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညဴးၿပီး က်ေနာ့္စိတ္မ်ားရႈပ္ေထြးေလးလံေနရသည္။
က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူမ၏တယ္လီဖုန္းနံပါတ္မ်ားကိုေခၚဆိုရန္ အလိုအေလ်ာက္ေရြ႕လ်ားမိသြားသည္။
“ဟလို”
သူမ၏ဖုန္းထူးသံသည္ က်ေနာ့္ကိုစၾက၀ဠာတြင္းမည္းႀကီးမ်ားဆီမွ ဆြဲတင္လုိက္ေသာအသံျဖစ္သည္ဟု ထင္မွတ္ လိုက္မိသည္။
ထိုအသံတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔တင္က်ေနာ့္ဦးေခါင္းထက္မွတိမ္တိုက္မည္းမ်ားကိုသူမကလြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့သည္။
“Dream Bed သြား၀ယ္ရဦးမယ္ဟ သိလား။ ငါ့အေဖအတြက္ေလ။ ၿပီးေတာ့ Eye Liner လည္း ၀ယ္ရဦးမယ္”
“ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလ။ နင္ ဗိုက္ဆာေနေရာေပါ့”
သူမ၏စကားသံမ်ားၾကားတြင္ က်ေနာ္တန္ဖိုးထားလွေသာ က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္မ်ားကို ရက္ရက္ေရာေရာ ထိုးေကၽြးလုိက္မိသည္။
သူမ၏လိုအပ္မႈတိုင္းအတြက္ က်ေနာ္က ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို ရဲ၀့ံေနမိသည္။
ဆံညွပ္တပ္မထားလွ်င္ နဖူးျပင္ေပၚသို႔ေ၀့၀ဲက်ေနေသာသူမ၏ဆံပင္တိုေလးမ်ားတြင္ က်ေနာ့္အနာဂတ္မ်ား စီရရီ တြဲခိုေနၾကသည္။
သူမသည္ က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ျပကၡဒိန္အတြင္းသို႔ ခ်ိဳးေကြ႔ေမာင္း၀င္လာေသာ အိပ္မက္ျမစ္တစ္စင္းလည္း ျဖစ္ေလ သည္။
----------------------။----------------------
(၅)
“ဟလို”
“သူငယ္ခ်င္း ေရႊရုပ္ ငါအိမ္နဲ႔အဆင္မေျပလို႔ အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူးဟာ။ တစ္ညလံုးလည္းမအိပ္ရေသးဘူး။ နင္ရံုး ဆင္းရင္ ငါကားဂိတ္နားမွာ ေစာင့္ေနမယ္သိလား။ ငါ့ကိုေတာ့ နင္ရွာရလြယ္မွာပါ။ ငါကမေန႔က နင္နဲ႔တူတူေလွ်ာက္သြား ထားတဲ့ အ၀တ္အစားနဲ႔ပဲေလ”
က်ေနာ့္ရဲ႕အရႊန္းေဖာက္စကားသံအဆံုးမွာ သူမ၏ရယ္သံသည္ ပန္းတစ္ပြင့္၏ပြင့္ဖတ္ခ်င္းထိခတ္သံလုိ ထြက္ေပၚ လာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးစကၠန္႔အနည္းငယ္ခန္႔မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာက်ေနာ့္အေၾကာင္းကို “ဘယ္လိုေကာင္ပါလိမ့္”
ဟု စဥ္းစားေနပါလိမ့္မည္။
(သို႔မဟုတ္)
ဘာမွအေရးမႀကီးသည့္သတင္းတစ္ခုကိုသိလိုက္ရသလိုလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖင့္ သူ႔အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ ေနပါလိမ့္မည္။
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သူမသည္ေလးနက္မႈအခ်ိဳ႕ကုိဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ပင္ျဖင့္ သို၀ွက္သိမ္းဆည္းရာတြင္ ကၽြမ္းက်င္ သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္ေလသည္။
“လာေလ ေရႊရုပ္ သြားရေအာင္”
“ခဏေနဦးဟ င့ါအိတ္ထဲမွာ ငါရွာစရာရွိလို႔”
ခဏအၾကာတြင္ ဆတ္ကနဲ ထရပ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို သူမလက္ထဲမွ အရာတစ္ခုျဖင့္ လုိက္လံတို႔ထိ ေပးသည္။ က်ေနာ္ခဏေငးေၾကာင္သြားသည့္အခိုက္အတြင္းမွာပင္ သူမကေနာက္ေက်ာ္ဘက္သို႔ပါ ၃ ခ်က္ခန္႔ တို႔ေနျပန္ သည္။
ေရေမႊးဆီပုလင္းျဖစ္မည္ဟု က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။
စိတ္ထဲတြင္လည္း ႏွစ္ၿခိဳက္ရႊင္လန္းမႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရသည္။
“မလိုပါဘူးဟာ။ ငါအ၀တ္မလဲလာေပမယ့္ ရံုးမွာေရခ်ိဳးလာပါတယ္ဟ။ နင္ကလည္း………”
“မေကာင္းဘူးေလဟာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္အခု သူငယ္ခ်င္းေတြဆီသြားရဦးမယ္မဟုတ္လား။ ဒီလိုဆို ပိုမေကာင္း ဘူးလား။”
ေသခ်ာပါသည္။
သူမသည္ အနာဂတ္၀င္စားသူျဖစ္သည္။
သူမသည္က်ေနာ္ေဆးျခယ္စရာမလုိဘဲ လွပေနႏွင့္ၿပီးေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လည္းျဖစ္သည္။
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ေနရာအႏံွ႔တြင္ ေသဆံုးလ်က္ရွိေသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို သူမက စကားသံအနည္းငယ္ျဖင့္ပင္ ျပန္လည္ရွင္သန္ေစခဲ့သည္။
သူမမ်က္ႏွာေပၚရွိ အျပံဳးတစ္ခုခ်င္းစီသည္ ေမွာင္မိုက္ျခင္းမ်ားမွ က်ေနာ္လြတ္ေျမာက္လာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။
----------------------။----------------------
(၆)
က်ေနာ့္မွတ္ဥာဏ္မ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လံုျခံဳေရးၿခိဳ႕တဲ့ေနခဲ့ရပါသည္။
ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာေမွာင္မိုက္ေနေသာကမာၻအတြင္းသို႔ အလင္းတမန္ေတာ္တစ္ပါးသက္ဆင္း၀င္ေရာက္လာျခင္း ကိုလည္း ႀကိဆိုရေပမည္။
“စစ္မွန္မႈ”ဟူသည္ ဂါ၀န္အနီေရာင္ေလးႏွင့္လည္း ေရာက္လာတတ္ေၾကာင္းကို သင္ယူရရွိခဲ့ပါၿပီ။
မိသားစုအဆင္မေျပမႈ။
လုပ္ငန္းခြင္ အခက္အခဲ။
သက္ျပင္းမ်ားျဖင့္ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေနခဲ့ေသာအိပ္ယာ၀င္အေတြးမ်ား။
အရာအားလံုးကိုထားရစ္ခဲ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးတစ္စံုႏွင့္အတူ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း” ဆီသို႔သာ ဦးတည္ခုတ္ေမာင္း ပါေတာ့မည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္း အလွေမြးငါးကန္ထဲတြင္ ေမြးျမဴထားလုိက္ပါၿပီ။
----------------------။----------------------
(၇)
ေရးလက္စအေၾကာင္းအရာမ်ားကို အိပ္ယာေပၚသို႔ တြန္းလွဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္……… ……… ………
က်ေနာ္ အိပ္ပစ္လိုက္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာအခါ ……… ……… ………
က်ေနာ္ အိပ္မက္ မက္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ……… ……… ………
အိပ္မက္သည္ မႈန္၀ါးမေနပါ။
အိပ္မက္သည္မ်က္မွန္တပ္ထားေသာေၾကာင့္ အနာဂတ္သည္လွပၿဖိဳးရီစြာ လင္းလက္ေနခဲ့ရေလၿပီ။ ။
- စစ္ႏိုင္
a.m 4:00
18.1.2012
Wednesday